आपल्या व्यवहारात आशा असंख्य
गोष्टी आहेत की,आपण त्याचे अस्तित्व
मानतो पण त्या दिसत नाहीत.पण त्यांचे
कार्य वेगळ्या स्वरूपात पाहू शकतो.वीज
दिसत नाही पण तीच अस्तित्व मानतो.
प्रकाश देण्याचे,पंखा फिरविण्याचे,किंवा
अन्य उपकरणा मध्ये कार्य दिसत.म्हणून
आपण विजेचे अस्तित्व मान्य करतो.
तुकाराम महाराजांनी म्हंटले आहे,"नाही आकार विकार । चराचर भरलेसे
नव्हे सगुण निर्गुण जाणे कोण तयासी ।।
परमेश्वराला रूपही नाही नावही नाही.
घडा करणाऱ्या कुंभराला आपण घडा
पाहू शकतो. म्हणजे निर्मात्याला पाहू शकतो.
कारण तो लहान आहे.प्रत्येक वस्तूचा
कोणी तरी निर्माता असतो.सृष्टी विराट आहे
अर्थात तिचा निर्माताही विराट आहे म्हणून
भगवंत सर्वव्यापी आहे.परमेश्वर सगुण साकार आहे तसाच तो निर्गुण निराकार
तर मग त्याची अनुभूती,प्रचिती काशी
येणार, त्यासाठी अंतःकरण शुद्धी पाहिजे,त्या
विषयी भाव असला पाहिजे,आपले चित्त
शुद्ध केले पाहिजे,चित्त शुद्धी म्हणजे काय,
"ते विषयां सक्ती ज्याची उडे । त्या नाव
चित्त शुद् जोडे । ते हृदयी आतुडे सर्व
सापडे परमात्मा.(श्री संत एकनाथ महाराज)
भावेविण देव न कळे निःसंदेह ।
गुरू वीण अनुभव कैसा मिळे ।।
( श्री संत ज्ञानेश्वर)
भावे भाव राहे पायी । देव तै सन्निध ।
(श्री संत तुकाराम महाराज)
म्हणून परमेश्वर प्राप्तीसाठी चित्त शुद्धी
पाहिजे,दृढ भाव पाहिजे.परमेश्वराचे नित्य
चिंतन जप केला पाहिजे.जो नामस्मरण
करेल,अनुसंधान करील,भगवंताशी तादात्म्य
होईल त्यालाच भगवत प्राप्ती होईल.
भक्त,भगवंत,नाम हे तीनही एकरूपच
आहेत.जिथे नाम, तिथे भक्त,जिथे भक्त
तिथे भगवंत.
एक ज्वारीचा दाणा असतो,आपण जर सांगितले की,यात हजार दाणे आहेत तर
यावर कोणी विश्वास ठेवणार नाही,करण ते
दिसत नाही,दृश्य स्वरूपात नाहीत. एक
ज्वारीचा दाणा जेव्हा जमिनीत पेरला जातो,त्याला खत पाणी घालून मशागत
केली जाते, त्या वेळेस त्याचे कणीस तयार
होते व त्या कणसात हजार दाणे असतात,
दिसतात.म्हणजे मुळात एका दाण्यात हजार
दाणे होते,हे मान्यच करावे लागेल.
तासाच परमार्थाचा मार्ग आहे.जपाचे
पाणी घालून,भावाचे खत घाला,भक्तीचा
मळा फुलवा,परमेश्वर तुमच्या जवळ आहे,
याची अनुभूती येईल प्रचिती येईल.
